De geschiedenis in het kort De Engelsen kunnen niet zonder thee. Ze staan ermee op en gaan er nog net niet mee naar bed. Als het even kan, wordt het eerste kopje thee 's morgens in bed gedronken. De hele dag door worden veel belangrijke zaken besproken onder het genot van een kopje thee. Koffie wordt er in Engeland nauwelijks gedronken.
Eating tea
Thee is zo belangrijk voor de Engelsen dat de maaltijd aan het eind van de dag "tea" wordt genoemd. Ze hebben het zelf over "eating tea ". Omdat er op de scholen en bij veel bedrijven tussen de middag een warme maaltijd wordt geserveerd, wordt er 's avonds niet meer gekookt. De tea is dan ook meer een uitgebreide broodmaaltijd met een warme snack. Snacks die op ons misschien wat vreemd overkomen: geroosterd brood met witte bonen in tomatensaus of met opgebakken spaghetti, worstjes, pasteitjes en dergelijke. En natuurlijk komt er ook een overheerlijke cake op tafel. Bij dit alles wordt een pot verkwikkende sterke thee geserveerd, die echt op z'n Engels met melk en suiker gedronken wordt.Op het platteland in het noorden van Engeland en in Schotland wordt deze theemaaltijd "high tea" of "meat tea" genoemd. High tea moet niet verward worden met de veel luchtigere afternoon tea. High tea is een degelijke maaltijd rond de klok van zes met vooral stevige kost om de honger van de boeren die de hele dag op het land hebben gewerkt, te stillen. Het is een gezellige maaltijd met de hele familie, waaraan ook vrienden kunnen bijschuiven. De tafel staat vol simpele, eerlijke gerechten: een ham, en groot stuk kaas, een egg-and-bacon pie, roerei, rolmopsen, een schaal met tomaten en waterkers en natuurlijk brood, boter, jam en honing en een heerlijke fruitcake.Afternoon tea is een veel luchtiger gebeuren, ontstaan in het midden van de vorige eeuw. Hertogin Anna van Bedford nam in 1840 het initiatief. De lunch werd in die dagen vroeger geserveerd dan voorheen en het diner juist later. De uren tussen de lunch en het diner duurden Aan van Bedford te lang. Zij kreeg rond vier uur telkens zo'n duizelig en hongerig gevoel, dat zij op een dag al haar moed bij elkaar raapte en een blad met thee, sandwiches en cake op har kamer liet brengen. Haar honger was snel gestild. Anna van Bedford raakte zo verknocht aan deze gewoonte dat zij er ook als er vriendinnen op bezoek kwamen aan toegaf. De afternoon tea werd al snel populair. Ook koningin Victoria was heel gecharmeerd van de afternoon tea. In gezellige theekransjes wisselden de dames boven hun schaaltjes met cake heel discreet de opwindendste roddels uit. De gastvrouw zacht achter de theetafel waarop eenprachtig zilveren theeservies pronkte. Naarmate de eeuw voortschreed werd de afternoon tea omringd met tal van verfijnde gewoonten. Tegen 1880 kleedden de dames zich speciaal voor de tea in mooie jurken. Jurken met losse tailles, zodat er ruimte was voor al het lekkers dat geserveerd werd. Om de eetlust voor de afternoon tea op te wekken werd vaak eerst een ritje in het rijtuig gemaaktRond 1900, toen koning Edward VII koningin Victoria opvolgde, was de afternoon tea uitgegroeid tot een volwassen sociaal evenement met soms zelfs een orkestje op de achtergrond. Het tijdstip voor deze tea-parties was verschoven van vier uur naar vijf uur. Theetijd was de tijd voor het maken van nieuwe vrienden, voor een goede roddel en voor het plannen van nieuwe tea-parties. De conversatie was heel luchtig en ging over niet meer dan het weer of de thee zelf. Zwaarwichtige gesprekken en politiek waren uit den boze. Hoe luchtig de gesprekken ook waren, het kostte de gastvrouw vaak hoofdbrekens wie zij wel en niet kon uitnodigen. Zij moest er zeker van zijn dat al haar gasten met elkaar wilden omgaan.De echte dames verschenen hooguit een kwartiertje. Zij fladderden van de ene tea-party naar de andere om op het juiste moment op de juiste party gezien te worden en de juiste mensen te ontmoeten. De dames hielden tijdens een tea-party dan ook hun hoed op. En om hen niet in verlegenheid te brengen verdween de gastvrouw vlak voordat haar gaten arriveerden nog even naar boven om haar hoed met hoedpin op te zetten. De handschoenen mochten wel uit om iets te kunnen nuttigen van de veelheid aan lekkernijen. De tafel stond vol met sandwiches gevuld met komkommer, ham en tong, scones, geroosterde muffins en diverse soorten cake. Cake en biscuitjes werden rondgedeeld op sierlijke schalen. Sterke thee werd geschonken uit grote zilveren kannen. Daarnaast was er voor de liefhebbers ook wijn en sherry. Veel werd er echter niet gegeten. De meesten hadden net de lunch achter de rug. De restjes, vaak bijna alles, verdwenen na afloop naar de keuken, waar de bedienden er zich te goed aan deden.Belangrijk was ook de etiquette rond het schenken en drinken van thee. Er verschenen boeken met raadgevingen als "Wie suiker in de thee wenst, doet er verstandig aan langzaam te roeren en het lepeltje te verwijderen voordat er thee op het schoteltje gemorst is." Der was een groot twistpunt: wat schenkt men eerst in het kopje, de thee of de melk? Dit punt leidde zelfs tot felle discussies in de London Times, maar is nooit echt uitgevochten. Het was ook meer een kwestie van klasse. Je herkende de upper class aan de manier waarop zij haar kopje thee inschonk: eerst de thee en dan een wolkje melk. Terwijl bij de middleclass eerst de melk in het kopje geschonken werd. Men zegt dat hierdoor het aroma van de thee beter tot zijn recht komt. De melk hoort in ieder geval koud te zijn.
Hoe werkt die en wat doe je er mee. De Romertopf is echt, zoals de naam al aangeeft, een uitvinding van de